Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.

Ҳазил нафсни ҳаёт чарчоғидан халос этади. Ва дарҳақиқат, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳазил қилар эдилар. Ва лекин у Зот ҳақдан бошқани айтмас эдилар. Ва Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан хабар келди: «Бир қария аёл у Зот соллаллоҳу алайҳи васалламнинг олдиларига келди-да,  деди: «Эй Расулуллоҳ, мен учун мени жаннатга киргизишини сўраб, Аллоҳга дуо қилинг», деди. Бас, у аёлга: «Эй фалончининг онаси, албатта, жаннатга кампир кирмайди» . дедилар. Бас, аёл хавотирланди ва йиғлади, жаннатга ҳеч қачон кирмайман, деб ўйлади. У аёлдан шуни кўргач, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам унга мақсадни баён қилдилар, албатта, кампир жаннатга кампир ҳолида кирмайди, балки Аллоҳ уни бошқа қадди-қоматда яратади. Бас, у ёш, бокира ҳолида жаннатга киради. Ва у аёлга Аллоҳ таолонинг сўзини тиловат қилди: (35)  Албатта, биз у (ҳур)ларни  дафъатан хос қилиб яратдик. (36) Бас уларни бокира қизлар қилиб қўйдик. (37) Бир хилдаги тенгдош маҳбубалар».                                                 

                                                                                                                                          Воқеа сураси  35-,36-,37-оятлар.